przestały jej wystarczać, wyciągała fakty od Maureen Donnelly albo odwiedzała oddziały pogotowia, gdzie cieszyła się zaufaniem, i zbierała tam strzępki informacji na temat interesujących ją przypadków. „Przypadków". Karen Dean na jednym z zebrań wyraźnie podkreśliła liczbę mnogą. * Znany szpital psychiatryczny dla niebezpiecznych przestępców. - Czyli ofiar mogło być więcej - podsumował Terry Reed. - Na pewno interesowała się nie tylko Patston i Bolso-ver - potwierdził Keenan. Aż do czasu załamania komputer stał się jedynym powiernikiem Clare. W nim przechowywała szczegółowe, regularnie uzupełniane zapisy dotyczące swoich celów -„przypadków" (włącznie z Lizzie Wade), wszystkie starannie zaopatrzone w numery, które wydawały się częściowymi datami urodzenia. Wszystkim zarzucała „brak moralnej odwagi", wszystkie miały brutalnych mężów, ale to one same, zdaniem Clare, były winne, gdyż trwały przy owych mężach, ciągle narażając dzieci, w obawie przed skutkami rozstania. - A Lynne Bolsover mąż przemocą zmusił do aborcji - dodał Keenan. - Może - zastanawiała się Dean, biorąc pod uwagę mo-tywację, którą Helen Shipley przypisywała wcześniej All-beury'mu - wierzyła, że w ten sposób daje tym dzieciom jakąś szansę. Pozbawia je słabych matek, a potem usuwa z drogi ojców. - Powinnaś być świrologiem - zauważył złośliwie Reed. Nikt jak dotąd nie potrafił wydobyć na jaw głębszych motywów zbrodni. Malcolm Killin, ojciec Clare, zmęczony, stary człowiek, nie miał na podorędziu żadnych bajeczek o rzekomej traumie, poza śmiercią swej żony we wczesnym dzieciństwie córki. Przejrzeli dokładnie historię jej załamania i depresji, przedwczesnego porzucenia zawodu i przede wszystkim śmierci pierwszego dziecka. Keenan odnalazł wyniki sekcji noworodka i odpis protokołu śledztwa w sprawie nagłej śmierci. Z obydwóch dokumentów wynikało, że to, co Clare wyznała Mike'owi na temat swojej winy, nie mogło być prawdą. - Jak bardzo musiała go nienawidzić, skoro kłamała w takiej sprawie! - wykrzyknęła z obrzydzeniem Dean. - Albo - rzekł Keenan - robiła co w jej mocy, żeby to on ją znienawidził. - Co za pieprzony pasztet... - westchnął Reed. - Co za straszna tragedia - sprostował Keenan. Keenanowi nie dawała spokoju jeszcze inna